Book,Page,LineNumber,Text
30,0007,001,[๔๙] ใครหนอเป็นเทวดา เป็นพระพรหม หรือเป็นพระอินทร์ผู้
30,0007,002,สุชัมบดี เมื่อเขาถามปัญหาด้วยใจ จะแก้ปัญหานั้นกะใครได้?
30,0007,003,[๕๐] อ. พาวรีพราหมณ์ย่อมถามถึงศีรษะ และธรรมอันทำให้ศีรษะ
30,0007,004,ตกไป. ข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้ทรงแสวงหา ขอพระองค์ทรง
30,0007,005,โปรดพยากรณ์ข้อนั้น. กำจัดเสียซึ่งความสงสัยของข้าพระองค์
30,0007,006,ทั้งหลายเถิด.
30,0007,007,[๕๑] พ. ท่านจงรู้เถิดว่า อวิชชาเป็นศีรษะ วิชชาประกอบกับ
30,0007,008,ศรัทธา สติ สมาธิ ฉันทะ และวิริยะ เป็นธรรมเครื่องยัง
30,0007,009,ศีรษะให้ตกไป.
30,0007,010,[๕๒] ลำดับนั้น อชิตมาณพผู้อันความโสมนัสเป็นอันมากอุดหนุนแล้ว
30,0007,011,กระทำซึ่งหนังเสือเฉวียงบ่าข้างหนึ่ง แล้วซบเศียรลงแทบพระ
30,0007,012,ยุคลบาท (ทูลว่า)
30,0007,013,[๕๓] ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ผู้มีพระจักษุ พราหมณ์พาวรีพร้อมด้วย
30,0007,014,พวกศิษย์ มีจิตเบิกบานโสมนัส ขอถวายบังคมพระยุคลบาท
30,0007,015,ของพระองค์.
30,0007,016,[๕๔] พ. พราหมณ์พาวรีพร้อมด้วยพวกศิษย์จงเป็นผู้มีสุข. ดูกรมาณพ
30,0007,017,และแม้ท่านก็ขอให้มีความสุข มีชีวิตอยู่ยืนนานเถิด.
30,0007,018,[๕๕] เราให้โอกาสแก่พาวรีพราหมณ์ แก่ท่าน และแก่พราหมณ์
30,0007,019,ทั้งหมด ตลอดข้อสงสัยทั้งปวง. ท่านทั้งหลายย่อมปรารถนา
30,0007,020,ปัญหาอย่างใดอย่างหนึ่งไว้ในใจ ก็จงถามเถิด.
30,0007,021,[๕๖] เมื่อพระสัมพุทธเจ้าทรงประทานโอกาสแล้ว อชิตพราหมณ์
30,0007,022,นั่งประนมมือ แล้วทูลถามปฐมปัญหากะพระตถาคต ใน
30,0007,023,บริษัทนั้น.
30,0007,024,จบวัตถุคาถา.